Over Doris Groeneveld

Doris Groeneveld, Geboren in Krimpen aan de IJssel (1938) ontwikkelt zich in het Noord-Hollandse Bergen vanaf de jaren ’70 als kunstenaar.

Een autodidact, die in de scheepsbouw en op de grote vaart niet uit de verf kwam. In het spoor van de Bergense School krijgt zijn drang tot verbeelden in Bergen vorm. Hij treft er een artistiek milieu dat hem inspireert.
In 1976 sluit Doris zich aan bij Drukkerstroost, een grafisch genootschap dat 20 leden telde, die deel uitmaakten van het Kunstenaarscentrum Bergen. Onder hen: Noor Sternheim, Peter Bes, Nico van Stralen en Leentje Lindner.

Zijn onderwerpen, het bij zijn aard passende landschap, vindt Doris, zoeker naar oerelementen, in het West-Friese. Ruimte, licht, land en water en de grens daartussen. Het vuur is hijzelf. Doris observeert, zuigt wat hij ziet met zijn zintuigen op, neemt dat mee naar zijn atelier en zet het vervolgens met zijn gevoel om in beeldtaal. Sprekende beelden van zijn werkelijkheid, verdicht door de omlijsting.
Doris werkt in het begin meest figuratief. Hij maakt in zijn West-Friese en Ierse periode veel zeefdrukken. Vanaf IJsland en Spitsbergen wordt het meer elementair, abstract met gebruikmaking van diverse technieken en heftig contrasterend kleurgebruik. Onder invloed van landen en landschappen die hij later ziet (SardiniÅ0ä5, Cyprus, Amerika en Nieuw-Zeeland) worden kleuren en composities afhankelijk van de toegepaste techniek, genuanceerder, gevarieerder.

Bij Doris’ aard horen reizen, rusteloos ondernemen, een zoektocht door ruimte en tijd naar het elementaire in het leven. Van Ierland tot Nieuw-Zeeland, van Spitsbergen tot Sardinië, van IJsland tot Cyprus, van Amerika tot Eenigenburg.
Hij werkt, met Bergen en omgeving als houvast, zijn indrukken uit in het atelier. Doris is geen buitenschilder.
Een kunstenaar moet ook leven. Werken in opdracht completeert Doris’ oeuvre. Wandschilderingen, tableaus heeft hij gemaakt voor scholen, instellingen en bedrijfsleven. Zeefdrukken voor de intercity van de NS. Voor een vriend, een tijdgenoot, maakte hij een grafmonument.
In de periode 1975-2003 heeft Doris op tal van plaatsen in Nederland en Nieuw-Zeeland geëxposeerd. Rusteloze onderneming, een project in 1990 met Peter Thoes (gedichten) aan het Zeglis in Alkmaar ging met een daverende performance van start. Het project Tijdgenoten, zijn magnum opus zover, werd in 1994 bij Landgoed Beeckestijn in Velsen gepresenteerd. Dertig portretten op billboard-formaat van familie en vrienden met in de bomen bij elk portret een geluidsband met teksten van de betrokkenen. Een jaar later is het project aan de Voert in Bergen opnieuw te bewonderen.
Als het gaat om stijlkenmerken is Doris natuurlijk beïnvloed door tal van -ismen, zoals het kubisme en het expressionisme. Zijn kijkkastjes doen me denken aan het Merzen van Kurt Schwitters. Maar Doris’ karakter, zijn daarop gebaseerd observatievermogen, het opslaan van zijn waarnemingen, de op gevoel gemaakte verbeelding daarvan, gevoegd bij zijn persoonlijk leven, maken hem tot een eenling in de kunst. Zijn ego is een eigen isme.
Dorisme dus!

Dit stuk is geschreven door Reinier Bakker. Helaas is het mij niet gelukt contact te leggen met Reinier Bakker om hem te vragen of ik zijn stuk mocht plaatsen op de website van de Kunstuitleen. Ik heb het stuk toch geplaatst omdat het een mooi beeld geeft van het leven van Doris Groeneveld.
In de Kunstuitleencollectie zijn een aantal werken van Doris Groeneveld opgenomen. Met dit stuk wil de Kunstuitleen op een gepaste wijze aandacht geven aan het bijzondere oeuvre van Doris Groeneveld.