Film op doek, Kees Vlietman en Monique Nieberg
14 april 2023| Bioscoop Cinema Zevenskoop, organiseert in samenwerking met De Kunstuitleen Den Helder de expositie ”Film op doek”. Een overzicht van schilderijen van Monique Nieberg en Kees Vlietman. |
| Bij Cinema Zevenskoop is een groot overzicht te zien van de werken en bij de Kunstuitleen is een kleine expositie op de zolder ingericht. Tijdens openingstijden van de Kunstuitleen kunt u de werken komen bezichtigen. Kees Vlietman en Monique Nieberg zijn al sinds lange tijd goed vertegenwoordigd in de Kunstuitleencollectie met hun schilderijen. De werken worden vaak geleend door onze abonnees. Reden dus om na de expositie een aantal nieuwe werken in de collectie op te nemen. Bent u abonnee? kom even kijken en spreek gerust uw voorkeur uit. |
Opening vindt plaats in Cinema Zevenskoop, Julianaplein 43 op zondag 16 april om 12.30 uur De tentoonstelling wordt geopend door Egbert Barten, directeur van het Geoffrey Donaldson instituut. Om 14.00 uur speelt de filmklassieker The Piano van Jane Campion. Tickets voor de voorstelling zijn te koop bij Zevenskoop en kosten € 9,- p/st. |
De tentoonstelling is te zien van van 16 april tot en met 7 mei 2023 |
Monique Nieberg
| Na vaak jaren van scenario-ontwikkeling, financiering, locaties scouten, casting en plannen, draait dan eindelijk de filmcamera. Twee, drie, vier takes, bij sommige regisseurs zelfs heel veel meer.Cut! Next take! Een half of een heel jaar later is de gemonteerde scene dan op het witte doek te zien. Dat is het moment dat het voor kunstenares Monique Nieberg eigenlijk pas begint. |
| Monique Nieberg maakte een serie schilderijen naar aanleiding van de romantische en muzikale film van Jacques Demy. Net zoals ze ook meerdere doeken maakte die geïnspireerd zijn op The Birds van Alfred Hitchcock en de klassieker Fanny en Alexander van Ingmar Bergman. Een jonge matroos, achteloos leunend tegen een muur, praat met een vrouw in een roze bloemetjesjurk, filmkenners kunnen de scenes misschien thuisbrengen: Les parpluies de Cherbourg. ”Die ouderwetse beeldcomposities, dat is geweldig. Met zorg en liefde gemaakt, dat straalt ervanaf. Dat heb je nu niet meer. De compositie, daar valt of staat het mee voor mij. Ik vind het bijvoorbeeld heel fascinerend dat er dingen uit beeld lopen in een film, dat de camera soms vreemde uitsneden maakt. het onderwerp van de film is eigenlijk totaal niet belangrijk. Ik ben helemaal niet met het verhaal bezig. Het gaat me om het beeld. Het gefotografeerde beeld veranderde onze schilderkunstige opvattingen over compositie.” |
| Kees Vlietman |
Zegt de film iets over het landschap of zegt het landschap iets over de film? Sinds enige jaren duiken in de zeelandschappen van Kees Vlietman opeens iconische filmbeelden op die we herkennen uit beroemde films. Stijlfiguren welke meteen herkenbaar zijn, zoals de monoliet uit A Space Odyssey, de tweeling uit The Shining, die kent iedereen. In de landschapsschilderkunst kan een figuurtje het effect van de ruimte en nietigheid vergroten. Het landschap nodigt de kijker uit tot rust en overpeinzing, we maken een lange strandwandeling doorgaans om uit te waaien en ons hoofd te legen. Film is per definitie beweging, ook inhoudelijk, geen enkele film zal het bioscoop publiek lang boeien zonder actie en drama. Spanning in een film is iets anders dan spanning in een schilderij. Spanning en vervreemding moet het oproepen. De tweeling uit The Shining, op het strand bij Egmond zijn nog steeds eng, terwijl de omgeving heel anders is. Hoe kan dat? Is het een fata morgana? |
