Expositie: Jur de Vries, Bart Bruijn en Sander van Noort

Expositie: Jur de Vries, Bart Bruijn en Sander van Noort

Samen organiseren de Kunstuitleen en Windkracht 13 een expositie waarin een overzicht wordt getoond van het werk van kunstenaars Jur de Vries, Bart Bruijn en Sander Noort.

De opening vindt plaats op zondag 18 november 2018 met eerst een preview om 14.30 uur in de Kunstuitleen en om 15.00 uur de officiële opening in Windkracht 13.
De tentoonstelling is te zien t/m 31 december 2018. 

U bent allemaal van harte welkom!

Jur de Vries (1987)

De schilderijen van Jur de Vries worden beïnvloed door animaties en strips, maar in plaats van vrolijke jeugdherinneringen op te roepen, bevatten ze veel donkere symboliek. Jur ontleedt iconische personages en transformeert ze tot ze nauwelijks nog herkenbaar zijn. De scènes zijn verontrustend en bizar en de eens zo onschuldige personages worden verslaafden, schizo’s en perverselingen in zijn gecomponeerde schilderijen. Het publiek wordt tegenwoordig gemanipuleerd met beelden van geluk en schoonheid. Het is niet alleen nep, maar het kaapt ons en maakt ons ongelukkig. Zijn werk is een persoonlijke visie op de samenleving waarmee hij de toeschouwer op het verkeerde been zet. Zijn zeer bekwame schilderijen lokken ons naar binnen en wanneer hij onze aandacht heeft getrokken, worden we geconfronteerd met de donkere kant van de samenleving die veel dichter bij de waarheid staat.

Jur de Vries studeerde in 2018 af aan de Hogeschool voor de Kunsten, Utrecht. Hij werd genomineerd voor verschillende prijzen waaronder: Dooyewaard-prijs, Buning Brongers-prijs, Jan Zumbrink-prijs en Startpoint-prijs.

Sander van Noort (1986)

schildert, maar maakt sinds kort ook beelden, wandkleden en video’s. 
Het schilderen staat aan de basis van zijn werk. Het is een medium waarmee hij vrij eenvoudig het ondenkbare kan realiseren. Een zwembad in een kerker, een racewedstrijd tussen een scootmobiel en een stofzuiger, om twee voorbeelden te noemen van ideeën die Van Noort op doek realiseerde. Soms zoemt hij in op de werkelijkheid: een detail van een gevlochten hek, of experimenteert hij met abstracter werk zonder daarbij een eindresultaat voor ogen te hebben. Van Noort maakt zijn schilderijen met olieverf, maar ook met spuitbussen en epoxy. 
Sommige ideeën vragen echter om een ander medium.

Een gipsen beeld bijvoorbeeld komt uit een serie waarvoor hij reproducties van bekende kunstwerken kopieert en vervormt om ze als een soort Robin Hood terug te geven aan de kunstwereld. Of bijvoorbeeld zijn wandkleed met een tafereel waarin verwijzingen naar populaire cultuur en het maken van een kunstwerk over elkaar heen buitelen.

Sander: “Zowel binnen het schilderen als alle andere media heb ik meerdere verhalen te vertellen. Alle verhalen samen vormen een verhaal. Dit is alleen nu nog te vroeg om samen te vatten. Elk werk heeft zijn eigen wereld.”

Sander van Noort was in 2018 genomineerd voor de Koninklijke prijs voor de vrije schilderkunst.

Bart Bruijn

“Wat is natuur nog in dit land? Een stukje bos, ter grootte van een krant,” schreef de Nederlandse poëet J.C. Bloem in 1945.

Landschappen die verdwijnen…

Bart Bruijn: “En daarin vind ik de uitdaging om juist in grote heldere schilderijen;  kleine natuurlijke scènes te creëren. De natuur in de schilderijen is geïdealiseerd en gestileerd naar het utopische. En maak ik gebruik van een helder nijgend naar een ‘kinderhandschrift’ om deze op het doek te zetten. Voor elk werk gebruik ik slechts enkele kleuren en een aantal kwaststreken”.

In zijn schilderijen maakt hij een voorstelling zichtbaar door verf juist weg te blazen. Het is voor hem de combinatie met deze techniek die in elk werk maakt dat er een ‘natuurlijke’ spanning ontstaat, een vervreemding van wat op het oog waarschijnlijk lijkt op een verbeelding van de natuur.

In zijn werk zijn de vormen van objecten net zo belangrijk als de negatieve ruimte hiertussen. De doeken zijn open en geven ons grote, bijna lege ruimtes om te aanschouwen.

 ‘’ De paradijselijke bloemen hebben een grote aantrekkingskracht maar lijken tegelijkertijd een alarmerend giftig karakter te hebben.’’ citaat Lieven Hendriks