Het recentere werk van Van der Voort ontstaat naar aanleiding van zoektochten door oude polaroid foto’s en dia’s. Sommige beelden die hij tegenkomt passen in zijn gedachtegang, hij zoomt in op een beeld en gebruikt daar dan een deel van. Daarbij ontstaan er twee series: een serie grote schemerlamp schilderijen en een serie kleinere doeken waarin delen van menselijke anatomie figureren. De lampen bevinden zich meestal onopvallend in de achtergrond van oude familie kiekjes. Ze worden gekozen vanwege hun lelijke, knullige of juist fraaie vorm en worden vanuit de achtergrond pontificaal tot onderwerp van het schilderij gemaakt. Eenmaal in de olieverf weergegeven pakken ze de ruimte en krijgen ze alle aandacht. Het is aan de kijker er een mogelijke situatie bij te bedenken of een sfeer/gevoel ten opzichte van de lampen op te roepen. Beide series ontstaan naast elkaar en worden in de meeste gevallen over oudere schilderijen heen geschilderd in rap tempo. Hierdoor ontstaat er direct en vrij grof werk. Van der voort wil niet te lang in een doek blijven hangen. Voor hem is de spanning van het schilderen en het werken met de materie een belangrijk onderdeel van het geheel. De anatomische doeken laten in de meeste gevallen een deel van een houding of handeling zien. Soms zijn de beelden wat vervreemdend en vraagt de kijker zich af ‘waar kijk ik naar’? Een titel kan mogelijk een aanzet vormen tot het “lezen” van het beeld. Beperkt kleurgebruik speelt in het werk een belangrijke rol en schiet alle kanten op, van grijstonen tot knalrood. Elk doek krijgt zijn eigen overheersende kleurstelling, hierdoor zijn de beelden op een muur verrassend te combineren en beïnvloeden ze de omgeving. Beide series zijn groeiende inmiddels zijn er 23 lampen geschilderd, alle op hetzelfde formaat.