Kunstenaar van de maand: W. Terpstra

Elke maand houd ik een telefonisch interview met een kunstenaar waarvan de Kunstuitleen werken heeft in de collectie. Deze maand een interview met meneer Terpstra over ‘de tulpenvaas’.

I. ‘Uw vaas doet erg denken aan een vreemd dier, hoe kwam u erbij om deze vaas te ontwerpen?’
T. ‘Ik werd ooit gevraagd door een galerie om samen met een aantal andere kunstenaars een serie tulpenvazen -je kent ze wel? Die 17^e -eeuwse vazen, in elk pijpje gaat een tulp. Zo krijg je als het ware een compositie van bloemen- te maken. Ik vond dat een leuke uitdaging.’
I. ‘Bedenkt u de vorm van te voren of ontstaat deze terwijl u bezig bent?’
T. ‘Ik denk de objecten van tevoren uit. Dat zit al in mijn hoofd. Toen ik de serie tulpenvazen ging maken had ik globaal een idee over hoe ze eruit moesten komen te zien.’
I. ‘Dus u had bijvoorbeeld in uw hoofd: Deze vaas krijgt een opening aan de zijkant en krijgt een kam op de rug.’
T. ‘Ja, een opening in de zijkant zodat je ook de stelen kunt zien.’
I. ‘Deze vaas lijkt op zijn billen te zitten doordat het achterpootje gestrekt op de grond ligt, dat zijn net die finesses waardoor elk beeld van u een eigen karakter heeft.
Onze penningmeester zei terecht, deze vaas is als object al mooi om te zien, de bloemen zijn niet noodzakelijk, daar heeft ze groot gelijk in. Je kunt als kijker met veel plezier van alles ontdekken en fantaseren.
Hoe bent u ooit begonnen?’
T. ‘Heel formeel met het schilderen en tekenen van kevers, vlinders, van alles uit de natuur. De natuur heeft me altijd gefascineerd. Ik heb dat een hele tijd gedaan, totdat ik ideeën kreeg over beesten die niet bestaan, ik wilde iets anders, er moest fantasie in. Zo begon het. Later toen ik me bezig ging houden met keramiek ging het precies op dezelfde manier. Ik begon met het maken van functionele voorwerpen zoals: kopjes, schalen, vazen etc. pas later kregen ze een karakter. Dunne onhandige trippelpootjes, dikke, pompeuze kopjes, het is alsof ze wanneer je even de andere kant op kijkt dingen doen, wegrollen of gauw een paar stappen zetten.
Omdat het nu geen gebruiksvoorwerpen meer waren maar objecten kon ik er alles mee doen wat ik wilde, het werden levendige voorwerpen die ik beschilder met patronen die ik op allerlei plekken tegenkom en gebruik als aanleiding voor de abstracte decors.
Je mag als kijker eindeloos fantaseren, Ik vind het een compliment als mensen uiteenlopende fantasieën hebben bij de objecten die ik maak.

Archief kunstenaar van de maand.